در این نوشته می خوانید:
اغلب والدینی به ما مراجعه می کنند یا با ما تماس می گیرند که نگران عقب رفتگی فک پایین فرزند خود هستند. یکی از بهترین کارهایی که والدین می توانند انجام دهند این است که کودک خود را زودتر برای معاینات ارتودنتیک نزد دندانپزشک کودکان ببرند تا مشکلات رشد فک ها و رویش دندان ها زودتر برطرف شوند. انجمن ارتودنتیست های آمریکا توصیه می کند که کودکان در سن ۷ سالگی برای نخستین بار به ارتودنتیست مراجعه کنند. عقب رفتگی فک چیزی است که ما می توانیم به اصلاح زود هنگام آن کمک کنیم.
عقب رفتگی فک پایین، که تحت عنوان رتروگناتیا فک پایین نیز شناخته می شود، نوعی مال اکلوژن یا “بایت مشکل دار” است که زمانی رخ می دهد که فک پایین نسبت به اندازه فک بالا به اندازه کافی رشد نکرده باشد. عقب رفتگی فک پایین به اشتباه تحت عنوان اوربایت یا جلو آمدگی فک بالا طبقه بندی می شود، که همپوشانی عمودی بین دندان های دو فک بالا و پایین است، زیرا بیمارانی که فک پایین آنها عقب رفته است اغلب با اوربایت عمیق مراجعه می کنند.
در بیمارانی که بایت طبیعی دارند، دندان های جلوی فک پایین معمولاً در تماس خفیف با پشت دندان های جلوی فک بالا هستند. در بیمارانی که فک پایین عقب رفته دارند، دندان های جلوی فک پایین به پشت دندان های جلوی فک بالا و گاهی در موارد شدید با سقف دهان تماس پیدا می کنند. این تصور را ایجاد می کند که دندان های جلوی فک بالا بیرون زده و بیمار دچار دیپ بایت شده است. فاصله افقی بین دندان های فک بالا و فک پایین تحت عنوان اورجت شناخته می شود. هرچه فک پایین کوچک تر باشد، اورجت بزرگ تر است. اگر شدید باشد، لب پایین در شکاف بین دندان های دو فک بالا و پایین خمیده می شود و باعث ایجاد چین خوردگی بین چانه و لب پایین می شود و بیمار اغلب چانه عقب رفته ای دارد. درست مانند آندربایت، اورجت که با عقب رفتگی فک پایین ظاهر می شود، می تواند از نظر شدت، از خفیف یا به سختی قابل توجه تا شدید، متفاوت باشد، که در آن تحریف قابل توجهی در ویژگی های صورت وجود دارد و ممکن است در آینده باعث بروز مشکلاتی برای اعتماد به نفس شود.
ژنتیک عامل اصلی در عقب رفتگی فک پایین است. این نوع بایت اغلب در جمعیت مشاهده می شود. خبر خوب این است که اگر بیمار به اندازه کافی زود ویزیت شود، ارتودنتیست ها می توانند به اصلاح رشد فک ها کمک کنند تا بتوان از فرایندهای جراحی پیچیده و تهاجمی در آینده اجتناب کرد.
بهترین زمان برای درمان بیمارانی که فک پایین آنها عقب رفته است، درست قبل از جهش رشد بلوغ آنها است. شاخص های فیزیولوژیکی خاصی وجود دارند که ارتودنتیست ها آموزش دیده اند هم در رشد فیزیکی بیماران خود و هم از طریق تصاویر رادیوگرافی با اشعه ایکس به آنها توجه کنند تا نشانه هایی را درباره زمانی که بیمار جهش نهایی رشد خود را طی می کند به آنها بدهد.
هنگامی که بیمار وارد دوران بلوغ می شود، عوامل رشد و هورمون های خاصی وجود دارند که نه تنها به رشد قد و رشد بافت عضلانی بیشتر کمک می کنند، بلکه به تحریک رشد فک پایین نیز کمک می کنند. به همین دلیل، ما معمولاً این نوع درمان را در کودکان کوچکتر که چند سال از بلوغ فاصله دارند (سنین ۷ تا ۹ سال) شروع نمی کنیم. با این حال، ما این مطلب را دریافته ایم که تعداد بیشتری از بیماران در سنین پایین تر به بلوغ می رسند. در واقع، در دختران، شروع جهش رشد بلوغ می تواند حتی قبل از اینکه بیمار تمام دندان های شیری خود را از دست بدهد، رخ دهد. در نتیجه، برای اینکه کمک کنیم فک پایین ابتدا رشد کند، ممکن است درمان را شروع کنیم، در حالی که می توانیم از رشد بهره ببریم و پس از رویش دندان های دائمی، کار را با بریس ها به اتمام برسانیم. در مقایسه با دختران، برای پسرانی که فک پایین عقب رفته دارند و به جهش رشدشان نزدیک تر هستند، در حدود سنین ۱۳ تا ۱۵ سالگی درمان را آغاز خواهیم کرد. در این زمان اکثر یا همه دندان های دائمی آنها روییده است، به این معنا که می توان آنها را به طور همزمان با بریس ها و ابزارهای اصلاح رشد درمان کرد.
هنگامی که یک بیمار جهش رشد خود را پشت سر گذاشت، و هیچ پتانسیل رشدی باقی نماند، اصلاح بایت و نیمرخ او با استفاده از ابزارها بسیار دشوار است. در عوض، ممکن است گزینه های جراحی یا کشیدن دندان در نظر گرفته شوند.
هنگامی که فک پایین بیمار به اندازه کافی رشد نکرده باشد، ما اغلب از ابزارهای ارتوپدی (ابزارهایی که به رشد کمک می کنند) به جای ابزارهای ارتودنتیک (ابزارهایی که دندان ها را حرکت می دهند) استفاده می کنیم. اکثر این ابزارها نیمه دائمی هستند، به این معنا که روی دندان ها ثابت می شوند. اینها شامل ابزارهایی مانند هربست، ابزار Japer Veckor، ابزار Mara، و ابزار AdvanceSync هستند.
ابزارهای متحرک نیز موجود هستند و شامل تویین بلاک Twin Block، مونوبلاک Monoblock و بایوناتور Bionator است.
متأسفانه، چندین مطالعه نشان داده اند که ابزارهای متحرک در کمک به رشد فک پایین کمتر مؤثر هستند. این ابزارها بزرگ و دست و پا گیر هستند، اغلب صحبت کردن و کار با آنها دشوار است (آری، فرزند شما باید آنها را در مدرسه بپوشد)، و معمولاً تناسب کمی دارند- جای تعجب نیست که بچه ها آنها را استفاده نمی کنند!
مطالعات نشان داده اند که اثربخشی بالینی ابزارهای نیمه دائمی بسیار برتر از ابزارهای متحرک است- به همین دلیل است که اگر برای عقب رفتگی فک پایین در حال شروع درمان هستید، توصیه می کنیم ابزاری را استفاده کنید که بهترین نتایج را به شما می دهد- یک ابزار هربست ثابت.
ابزار هربست به طور ایمن به دندان های کودک شما بسته می شود و شامل لوله های فلزی است که فک بالا و پایین را به یکدیگر متصل می کند. با تنظیم لوله، ارتودنتیست شما قادر به کنترل رشد فک است. ابزار هربست از بسیاری از ابزارهای متحرک دیگر راحت تر است- ساده و محافظه کارانه است و ممکن است وقتی کودک شما می خندد یا صحبت می کند قابل مشاهده باشد.
زمان درمان معمولاً ۱ سال است، گرچه ممکن است بسته به نیازهای منحصر به فرد کودک متفاوت باشد. اگر کودک شما تا زمان برداشتن ابزار دندان های دائمی خود را داشته باشد، درمان با بریس ها را شروع می کنیم، در غیر این صورت یک دوره استراحت بین مرحله اول درمان و مرحله دوم درمان وجود خواهد داشت. با استفاده از مزایای رشد در زمانی که بیمار جوان تر است، می توان از فرایندهای پیچیده و تهاجمی مانند جراحی یا کشیدن دندان های دائمی اجتناب کرد.
مانند هر چیز جدیدی، کودک شما باید به ابزار هربست در دهان خود عادت کند. خبر خوب این است که از آنجا که کودکان نسبت به افراد بزرگسال انعطاف پذیرتر هستند، عادت کردن به چیزهای جدید برای آنها آسان تر است. معمولاً حدود یک هفته طول می کشد تا به خوردن، جویدن و صحبت کردن با ابزار عادت کنند. خوردن غذاهای نرم تر به تحریک پذیری عضلات کمک می کند که ممکن است در یک یا دو هفته نخست عادت کردن کودک به ابزار خود ایجاد شود. حذف غذاهای چسبناک مانند آبنبات و آدامس یا غذاهای سفت و ترد که می توانند به ابزار آسیب وارد کنند و زمان درمان را طولانی تر کنند، مهم است.
هدگیر یکی از بهترین ابزارهایی است که به اصلاح عقب رفتگی فک پایین کمک می کند- اگر به خوبی از آن استفاده شود. این ابزار با محدود کردن رشد فک بالا عمل می کند تا فک پایین بتواند در نهایت به جلو برسد. این ابزار دارای عوارض جانبی محدودی است و معمولاً در همان دوره زمانی که ابزار هربست استفاده می شود- معمولاً درست قبل از جهش رشد استفاده می شود. با این حال، متحرک است و برای مؤثر بودن به ۱۲-۱۶ ساعت استفاده نیاز دارد. بیشتر اوقات، سازگاری با این ابزار ضعیف است- به این معنا که بیماران همیشه آن را به خوبی استفاده نمی کنند. از آنجا که ابزار هربست متحرک نیست، اثربخشی بالینی بهتری نسبت به ابزار هدگیر دارد.
اگر احساس می کنید فرزندتان فک پایین عقب رفته دارد، لطفاً برای مشاوره اولیه با مطب ما تماس بگیرید. بسیاری از والدین فکر می کنند که فک پایین می تواند به طور طبیعی رشد کند. ممکن است همیشه اینطور نباشد. بهترین کاری که می توانید برای کودک خود انجام دهید این است که در سنین پایین از یک دندانپزشک مشاوره بگیرید.