در این نوشته می خوانید:
درمان ارتودنسی در کودکان با واکنش های متفاوتی از طرف آنها مواجه است و هر کدام از کودکان ممکن است آن را به راحتی بپذیرند یا نسبت به استفاده از آن عکس العمل منفی نشان دهند. با این حال طبیعی است که برخی سوالات و نگرانی ها برای کودک یا حتی برای خود شما وجود داشته باشد و بخواهید که در مورد هزینه استفاده از ارتودنسی اطفال یا استفاده از گزینه های مختلف اطلاعات کاملی داشته باشید.
حالا به عنوان یک متخصص دندانپزشکی اطفال و کودکان در ادامه تلاش می کنیم که به شکل های مختلف به سوالات شما پاسخ دهیم و انواع براکت ارتودنسی در کودکان را هم معرفی کنیم.
در مطالب قبلی در مورد اختلالات بایت در کودکان یا همان مال اکلوژن صحبت کردیم و توضیح دادیم که کودکان به هر دلیلی از جمله کج بودن دندان ها یا شلوغ بودن بیش از حد آنها به براکت ارتودنسی نیاز دارند. مال اکلوژن حالتی است که تناسب در اندازه فک بالا و پایین رعایت نشده است. وقتی که فک بالا از فک پایین بزرگتر باشد به آن اوربایت گفته میشود و در حالتی که فک پایین بزرگتر باشد به آن آندربایت می گویند.
بعضی اوقات با از دست دادن زودتر از موعد دندانهای شیری، ضربه و جراحت یا حتی عادت هایی مانند مکیدن انگشت شست وضعیت دندانها و فک کودکان دچار مشکل میشود. اما در اغلب موارد کودکان اختلالات بایت را به ارث می برند و اگر شما یا شخصی از اعضای خانواده شما قبلا از براکت ارتودنسی استفاده کرده، به احتمال زیاد فرزند شما هم باید از آن استفاده کند.
در اغلب موارد دندانپزشک اطفال و کودکان اولین کسی است که هنگام مراجعه به آن، استفاده از ارتودنسی در کودکان را توصیه می کند و حتی این احتمال دارد که شما را نزد یک متخصص ارتودنسی مجرب بفرستد. ارتودنتیست میتواند تصمیم بگیرد که آیا فرزند شما واقعاً به براکت ارتودنسی احتیاج دارد و کدام نوع دستگاه برای او بهترین گزینه است.
اگرچه کودکان بعد از تولد باید دائما تحت نظارت دندانپزشک اطفال و کودکان باشند اما برای اولین مراجعه به ارتودنتیست سن مشخصی برای همه کودکان وجود ندارد و بهتر است که ارجاع آنها توسط دندانپزشک اطفال و کودکان انجام شود. البته انجمن دندانپزشکان آمریکا توصیه میکند که کودکان در سن حدود ۷ سالگی و در حین فرآیند تکمیل شدن رشد دندانهای دائمی خود یک بار نزد متخصص ارتودنسی بروند.
البته به خاطر داشته باشید که این مراجعه اولیه به معنی استفاده از براکت ارتودنسی در کودکان نیست و متخصص ممکن است به دنبال پیدا کردن مشکلات مختلف و تصمیم گیری در مورد بهترین زمان برای شروع درمان کودک شما باشد.
در اولین مراجعه، متخصص ارتودنسی به بررسی وضعیت دندانها و دهان و فک فرزند شما می پردازد. او همچنین ممکن است از فرزند شما بخواهد که دندانها را به یکدیگر فشار دهد یا در مورد اینکه آیا کودک شما در جویدن غذا یا بلعیدن آن مشکل دارد سوال کند تا از این طریق مشکلات احتمالی فک کودک را پیدا کند.
همچنین دندانپزشکان در صورت لزوم از اشعه ایکس برای تصویربرداری از دهان و دندان کودک استفاده میکنند تا ببینند که وضعیت قرارگیری دندان ها به چه صورت است و وضعیت رشد و جایگزینی دندانهای دائمی به چه شکل است. در مرحله بعد احتمالاً یک قالب خاص از دندانهاى کودک تهیه مى شود. قالب بدست آمده از دندان کودک بهترین ابزار برای تشخیص استفاده از ارتودنسی در کودکان است و متخصص بر مبنای آن تصمیم می گیرد که کدام روش درمانی بهترین گزینه ممکن است.
براکت های ارتودنسی بر مبنای ایجاد فشار پایدار روی دندان ها طراحی شده و از این طریق آنها را به وضعیت جدید حرکت می دهند تا مشکلات نامرتب بودن آنها را برطرف کنند.
بیشتر کودکان فقط به براکت های سنتی (فلزی) که بر مبنای استفاده از سیم ارتودنسی و باند لاستیکی طراحی شدهاند احتیاج دارند. در این ابزار براکت ها با استفاده از یک چسب مخصوص به دندانها چسبانده شده و به کمک سیم ارتودنسی به یکدیگر متصل می شوند. سیم ارتودنسی با گذشت زمان و در طی جلسات ماهیانه سفت شده و به آرامی دندانها را به محل صحیح حرکت میدهد.
دندانپزشکان برای سرگرم کننده تر بودن براکت ارتودنسی در کودکان تلاش میکند که از رنگهای سرگرم کننده برای نوارهای لاستیکی استفاده کنند تا جذابیت بیشتری داشته باشند. البته در برخی موارد محدود، ارتودنتیست از براکت های سرامیکی روشن و شفاف برای کودکان استفاده کنند تا کمتر جلب توجه کنند. در ضمن براکت لینگوال یک نوع دیگر از براکت های ارتودنسی قابل استفاده در کودکان است که در پشت دندان ها قرار می گیرند و برای افراد دیگر قابل رویت نیستند.
الاینرهاى شفاف به عنوان ابزارهایی متحرک و شفاف شناخته می شوند که به مانند گارد دهان روی دندان ها قرار می گیرند و امکان مرتب کردن آنها را فراهم می کنند. البته این ابزارها در برخی افراد خاص کاربرد دارند و فراگیر نیستند.
یکی دیگر از گزینه های درمانی ارتودنسی در کودکان استفاده از هدگیر است. این ابزار که طراحی خاصی دارد از یک سیستم خارج دهانی استفاده می کند تا نیروی بیشتری برای حرکت فک و دندانها به وجود بیاورد و به حالت یک ماسک روی صورت کودک قرار می گیرد.
در نهایت برای خانواده هایی که نسبت به زمان استفاده از براکت ارتودنسی در کودکان نگران هستند باید به این نکته اشاره کنیم که میانگین زمانی استفاده از آنها در حدود ۲ سال است. با این حال شدت مشکلاتی که کودک دارد و همچنین نوع ابزاری که برای او انتخاب میشوند در این زمانبندی تاثیرگذار است و میتوانید با ارتودنتیست در این مورد مشورت کنید.
از آنجایی که گیر کردن مواد غذایی در اطراف سیم ها و بخش های مختلف براکت ارتودنسی بسیار آسان است، برای کودکانی که تحت درمان ارتودنسی هستند مسئله تمیز نگه داشتن دندانها تبدیل به یک کار سخت میشود. مسواک زدن بعد از هر وعده غذایی و استفاده از نخ دندان به صورت روزانه ضروری است و در کنار آن متخصص در جلسات ماهیانه نظارت به تمیز کردن منظم دندان ها داشته و به معاینه آنها می پردازد تا در صورت پوسیدگی احتمالی بلافاصله آنها را تشخیص دهد.
همچنین این کودکان باید از غذاهای خاصی مانند پاپ کورن و آبنبات های سخت و چسبنده و آدامس پرهیز کنند که احتمال آسیب رساندن به براکت در آنها زیاد است. نوشابه ها و آبمیوه های قندی که احتمال پوسیدگی دندان را هم افزایش میدهند در این مورد مشکل ساز است. کودکانی که از پلاک های پلاستیکی شفاف استفاده می کنند باید هنگام غذا خوردن آنها را از دهان خود خارج کنند.
مطمئنا استفاده از براکت ارتودنسی در کودکان منجر به ایجاد فشار روی دندان ها شده و نوعی احساس ناراحتی و درد به همراه دارد. در این مورد دندان پزشک معمولاً داروهای مسکن و همچنین استفاده ازغذاهای نرم را توصیه می کند. اگر فرزند شما احساس کند که سیم براکت شل شده یا قسمتهایی از دهان او را آزار می دهد باید بلافاصله به متخصص مراجعه کنید تا مشکل آن را پیدا کند. البته موم ارتودنسی هم برای پوشاندن قسمت های تیز براکت ها در اختیار شما قرار می گیرد تا از مزاحمت آن در قسمتهای داخلی دهان و لثه جلوگیری کنید.
استفاده از براکت ارتودنسی در کودکان محدودیت ندارد اما باید به خاطر داشته باشیم که تشخیص اولیه نیاز به معاینه ارتودنسی، وظیفه متخصص و دندانپزشک اطفال و کودکان است.