در این نوشته می خوانید:
مکیدن انگشت شست همواره سبب آسیب رسیدن به دندان ها یا دهان نمی شود. مثلا، تنها نگه داشتن انگشت شست در دهان موجب آسیب دندان ها نمی شود. اما، مکیدن انگشت شست به صورت مکرر و شدید باعث آسیب دیدن دندان های شیری می شود، با این وجود، این مشکل معمولاً با درآمدن دندان های دائمی و رفع عادت اصلاح می شود. مکیدن مداوم و شدید انگشت شست گاهی می تواند باعث بروز اختلالاتی در دندان های دائمی فرزند شما شود و روی فک یا ظاهر دهان و دندان های کودک تأثیر بگذارد. همچنین مکیدن انگشت شست می تواند کودک را در معرض آلودگی، باکتری و ویروس قرار دهد.
یک مطالعه انجام شده، نشان داد که کودکانی که انگشت شست خود را می مکیدند، در آینده کمتر به موادی مانند ذرات گرد و غبار واکنش آلرژیک نشان می دهند. بنابراین، تصمیم گیری در مورد زمان جلوگیری از مکیدن انگشت شست، به عوامل مختلفی بستگی دارد.
مکیدن مکرر انگشت شست تأثیرات زیادی را روی دندان ها و دهان به دنبال دارد. این تاثیرات به دلیل فشار تحمیلی انگشت شست و مکان قرارگیری آن بر روی دندان ها، فک و سقف دهان است. مکیدن انگشت شست می تواند منجر به بروز هر یک از موارد زیر شود:
اکثر این مشکلات در صورتی که مکیدن انگشت شست در زمان درآمدن دندان های دائمی متوقف شود، برطرف می شوند یا به طور کلی به وجود نمی آیند. کودکانی که برای مدت طولانی انگشت خود را می مکند و با شدت مشغول مکیدن انگشت شست خود می شوند، بیشتر در معرض خطرات و عوارض جانبی قرار می گیرند.
از یک سالگی همه کودکان باید ویزیت های منظم متخصص دندانپزشکی اطفال را شروع کنند. اگر متوجه شدید که رشد دندان های جلوی کودک شما دارای مشکل است، یا به نظر می رسد که کودک شما دچار اختلال بایت می باشد، در مورد نگرانی های خود با یک دندانپزشک کودکان مشورت کنید.
دندان های دائمی کودک شما تا پیش از ۶ سالگی شروع به درآمدن نمی کنند. اما آسیب های وارد شده به دهان ممکن است تا آن زمان خود را اصلاح کنند یا به یک مشکل اساسی تبدیل شوند. به همین دلیل، این ایده خوبی است که در صورت وجود هر نوع نگرانی زودتر از موعد با دندانپزشک صحبت کنید.
در صورتی که فرزند بالای ۴ سال شما همچنان در طول روز مرتباً انگشت شست خود را می مکد، یا اگر در مورد مکیدن انگشت شست فرزندتان نگران هستید، با پزشک متخصص اطفال یا دندانپزشک خود صحبت کنید. آنها می توانند روش های درمانی یا راهکارهایی را پیشنهاد کنند که می توانید با درنظر گرفتن آنها به توقف مکیدن انگشت شست فرزندتان کمک کنید. به علاوه ممکن است آنها به رغم تأثیرات احتمالی روی دندان های کودک، توصیه کنند که اجازه دهید کودک شما این رفتار را تا زمانی که خود کودک آن را کنار بگذارد، ادامه دهد.
بیشتر کودکان در بین ۲ تا ۴ سالگی مکیدن انگشتان دست خود را متوقف می کنند. مکیدن انگشت شست به صورت مکرر یا با شدت که پس از این زمان نیز ادامه داشته باشد می تواند بر تراز دندان های دائمی فرزند شما و شکل دهان آنها تأثیر بگذارد.
در صورتی که می خواهید از مکیدن انگشت شست کودک خود جلوگیری کنید، ابتدا بهترین مشوق ممکن برای کودک خود را برای موفقیت دریابید. کمک به فرزند برای توقف مکیدن انگشت شست می تواند به سن آنها بستگی داشته باشد.
صحبت کردن با کودکان بزرگ تر می تواند موثر باشد، به ویژه اگر توسط سایر کودکان مورد تمسخر قرار گرفته باشد. فشار همسالان برای کودکانی که وارد مهدکودک یا پیش دبستانی می شوند، یک عامل مهار کننده است. گاهی نیز لازم است از اصرار کودک برای مکیدن انگشت شست خود چشم پوشی کنید زیرا بعضی اوقات، توجه بیشتر به آن، اصرار بیشتر کودک را به دنبال دارد.
در ادامه چند روش برای کمک به جلوگیری از مکیدن انگشت شست فرزندتان وجود دارد:
خستگی، اضطراب یا گرسنگی می تواند یک عامل برای مکیدن انگشت شست کودک باشد. در صورتی که مکیدن انگشت شست برای آنها یک استراتژی خود تسکین دهنده در شرایط استرس زا است، تلاش کنید علت اصلی اضطراب آنها را دریابید. اما اگر در زمان های دیگر مشغول به مکیدن انگشت شست خود هستند، سعی کنید آنها را درگیر فعالیتی مانند نقاشی نمایید که باید از دست خود استفاده کنند. اما اجازه ندهید که مکیدن انگشت شست به ابزاری برای دریافت توجه مثبت یا منفی برای کودک تبدیل شود.
سعی کنید با تمجید از عدم مکیدن انگشت شست کودک، فرزند خود را تشویق به متوقف کردن این رفتار کنید.
اگر کودک شما به صورت ناخودآگاه انگشت شست خود را می مکد، سعی کنید با آرامش آنها را متوقف کنید. خود را برای انجام این کار برای بارها و بارها آماده کنید. این اقدام تنها در صورتی موثر است که فرزند شما، خود نیز مایل باشد که مکیدن انگشت شست خود را متوقف کند.
دندانپزشک کودک شما می تواند در مورد تاثیرات مکیدن انگشت شست با آنها صحبت کند و آنها را از انواع آسیب هایی احتمالی مطلع سازد.
دستگاه های ارتودنسی متحرک و ثابت وجود دارد که می تواند موجب اختلال در توانایی مکیدن انگشت شست کودک شوند. متخصص ارتودنسی کودکان با همکاری شما قادر است بهترین و مناسب ترین نوع دستگاه را برای کودک شما مشخص نماید.
انواع مختلف پلاستیکی یا پارچه ای چسب انگشت شست وجود دارد که در صورتی که کودک شما خواستار یک یادآوری برای عدم مکیدن انگشت شست خود باشد، قابل استفاده هستند. کودک شما می تواند آنها را تمام وقت یا در مواقعی که احتمال مکیدن انگشت شست زیاد است، بپوشد. همچنین اگر کودک در طول خواب انگشت شست خود را می مکد، می توانید در شب یک دستکش را در دست او کنید. در چنین شرایطی به یاد داشته باشید که این عملی نیست که کودک بتواند آن را کنترل کند.
مکیدن انگشت شست یک رفتار آرامبخش و واکنشی است. این رفتار در رحم و پیش از تولد شروع می شود. اغلب جنین و نوزادان این عمل آرامش بخش را پس از تولد نیز ادامه می دهند، زیرا که به تسکین آنها در خواب کمک می کند. در برخی کودکان، مکیدن انگشت شست ممکن است تا سال های خردسالی نیز ادامه پیدا کند و اغلب از آن به عنوان یک مکانیسم خود تسکین دهنده برای مقابله با شرایط استرس زا استفاده می شود. بیشتر کودکان مکیدن انگشت شست را در بین ۲ تا ۴ سال متوقف می کنند.
به هیچ عنوان عادت مکیدن انگشت شست فرزندتان را با عادت مکیدن پستانک جایگزین نکنید. مکیدن پستانک به همان اندازه مکیدن انگشت شست پتانسیل آسیب به دندان ها را ایجاد می کند. همچنین پستانک با افتادن بر روی زمین می تواند به یک آهنربای میکروب تبدیل شود. تنها استفاده صحیح از پستانک، دور کردن آنها از کودک تان به عنوان راهکاری برای ترک عادت او است.
مکیدن انگشت یک عکس العمل غیر ارادی طبیعی است که پیش از تولد شروع می شود. بسیاری از کودکان این عمل را تا ۲ سالگی یا بیشتر انجام می دهند. معمولا مکیدن انگشت به صورت خود به خودی برطرف می شود، اما گاهی این امر به ویژه اگر تا سن ۴ سالگی ادامه داشته باشد و کودک با شدت و به طور مکرر این عمل را انجام دهد، می تواند منجر به صدمه به دهان شود. به علاوه مکیدن انگشت باعث می شود کودک در معرض میکروب ها و ویروس ها قرار گیرد.
والدین می توانند به فرزندشان در ترک این عادت کمک کنند. دندانپزشک کودک یا متخصص کودک نیز می تواند در این امر شما و فرزندتان را یاری نماید.