مراقبت های دندانی برای کودکان معلول

معلولیت و ارتباط آن با سلامت دهان و دندان

معلولیت یک اصطلاح است که بسته به زمینه فرهنگی خوانندگان، تجربیات شخصی آنها از شرایط ناتوان کننده، و هنجارهای جامعه ای که در آن زندگی می کنند، تصاویر مختلفی برای آنها به وجود می آورد. در سال های اخیر، با دور شدن از تعریف نسبتاً محدود ارائه شده توسط مدل پزشکی، روی اختلالات فردی “ناتوان کننده” آن فرد تأکید شده است. به عنوان مثال، یک کودک مبتلا به سندرم داون از آنجا که از لحاظ ذهنی دچار اختلال است و نمی تواند به اندازه همسالان خود یادگیری داشته باشد، معلول است.

در برخی از خانواده ها ممکن است دو یا چند کودک مبتلا به ناتوانی شدید وجود داشته باشد. در چنین خانواده هایی احتمال بیشتری وجود دارد که والدین تنها باشند، کمتر احتمال دارد که تنها سرپرست خانواده شاغل باشد، و یا اگر هم شاغل باشد، در مشاغل نیمه ماهر یا غیر متخصصانه مشغول به کار هستند. به این ترتیب، خانواده هایی هستند که به کمک های دولتی وابسته هستند و کمتر احتمال دارد که صاحب خانه خود باشند. در نتیجه فرزندان آنها از مراقبت های تخصصی دندانی بهره مند نمی شوند.

یک گروه پنهان از کودکان، آنهایی هستند که به علت بیماری مزمن فیزیکی یا روحی، ممکن است برای دوره های طولانی مدت در مراکز درمانی باشند، به همین دلیل یا به خدمات دندانپزشکی دسترسی ندارند یا پیگیر آنها نیستند.

مراقبت دندانی کودکان معلول

احتمال بروز معلولیت ها در پسران، در افرادی که از خانواده های کم درآمد هستند، و در کودکانی که در سنین مدرسه هستند بیشتر است. نیازهای بهداشتی آنها، از جمله نیازهای دهان و دندان، اغلب نامناسب است. بیماری های دهان و دندان در کودکان و نوجوانان معلول، به دلیل احتمال افزایش خطر، ممکن است شایع تر باشد. برخی از کشورها مطالعات ملی روی کودکان معلول انجام داده اند، برخی دیگر نمونه هایی از کودکان مبتلا به اختلالات مختلف را تحت بررسی قرار داده اند و داده های جمع آوری شده را با افراد سالم مقایسه کرده اند.

اکثر این مطالعات ملی یا محلی یافته های مشابهی را گزارش داده اند؛ گرچه تعداد کودکان معلولی که پوسیدگی دندان ندارند ممکن است بالاتر از کودکان غیر معلول باشد، اما مدیریت بیماری های دندانی متفاوت است. کودکان مبتلا به اختلالات مختلف بیشتر احتمال دارد که پوسیدگی دندان درمان نشده داشته باشند، و در گذشته اگر هم مدیریت شده باشند، به جای ترمیم شدن کشیده شده اند. با این حال، از آنجا که به علت بهبود هم در سلامت دهان و هم تکنیک های مدیریت و درمان، مراقبت های دندانی نیز در حال توسعه هستند، این احتمال وجود دارد که این تفاوت ها از بین بروند. خدمات پیشگیرانه دندانپزشکی در کشورهای مختلف متفاوت هستند. در بعضی از مناطق، پیشگیری ارائه و به خوبی سازماندهی شده است، در حالی که در برخی مناطق دیگر تنها برای اقلیت بیماران در دسترس است.

علیرغم نیازهای آشکار، برخی پزشکان متخصص از نیازهای دهان دندان بیماران کودک دارای اختلالات مختلف آگاهی کافی ندارند، و دندانپزشکان به دلیل عدم اطمینان، و همچنین عدم صلاحیت برای درمان چنین گروه هایی در جمعیت، ابراز عدم تمایل به درمان می کنند. خانواده ها اغلب مشکلات شدید مالی در دستیابی به مراقبت های لازم دندانی برای فرزندان خود را تجربه می کنند.

کودکان معلول و دارای اختلال بیشتر احتمال دارد که از خدمات مالی عمومی استفاده کنند و به طور فزاینده ای در حال دسترسی به این خدمات هستند که می توانند ارائه مراقبت تحت آرام بخش یا بیهوشی کامل را فراهم کنند.

مراقبت دندانی کودکان معلول

عوامل خطرسازی وجود دارند که در کودکان مبتلا به اختلالات در مقایسه با بقیه کودکان بیشتر شایع هستند. تعداد خیلی بیشتری از کودکان مبتلا به اختلالات ، در مدت زمان طولانی، داروهای مایع خوراکی مصرف می کنند، که یکی از پیامدهای آن سلامت ضعیف دهان و دندان از جمله پوسیدگی و احتمالا فرسایش دندان خواهد بود.

شیوع براکسیسم، یکی دیگر از اشکال فرسایش دندان، است که غالباً در کودکان معلول دیده می شود. سلامت پریودنتال اغلب در کودکانی که به دلیل عوامل زمینه ای، به عنوان مثال سندرم داون، و همچنین کمبود مهارت های دستی و عدم حذف مؤثر پلاک، ضعیف تر است.

با این حال، این جنبه های بهداشتی و عملکردی دهان و دندان هستند که اغلب باعث نگرانی والدین و پرستاران می شوند، یعنی مشکلاتی مانند ریزش آب دهان، فشردن دندان ها روی یکدیگر، و مشکلات تغذیه، نه لزوماً پوسیدگی دندان و بیماری های پریودنتال. با این حال، باید به این مطلب اشاره کنیم که، مهم است که دندانپزشکان به سلامت دندان ها و لثه ها در این بیماران توجه بیشتری داشته باشند و والدین و خانواده ها را تشویق کنند تا به پیشگیری از بروز این بیماری ها در این فرزندان خود متعهد باشند. در غیر اینصورت، خطر نادیده گرفته شدن مشکلاتی مانند پوسیدگی دندان ها وجود دارد.

مراقبت دندانی کودکان معلول

پیگیری کردن مراقبت های دندانپزشکی

مانند هر کودک دیگری، والدین یا سرپرستان قانونی کودکان معلول و دارای اختلال تنها افرادی هستند که حق دارند پیگیر مراقبت های دهان و دندان آنها باشند. در برخی کشورها این حق تا سن ۱۶ سالگی، در سایر موارد، ۱۸ سال خواهد بود. در تعدادی از کشورها، نوجوانان، اگر تشخیص داده شود که به این بلوغ رسیده اند که بتوانند نظر یا خود را برای انجام یا عدم انجام یک فرایند دندانپزشکی اعلام کنند، قادر خواهند بود این تصمیم را بدون نیاز به موافقت یا عدم موافقت والدین بگیرند. با این حال، بسیاری از افراد جوانی که اختلال ارتباطی دارند، بویژه افراد دارای معلولیت یادگیری، ممکن است هرگز صلاحیت رضایت، چه کلامی چه مکتوب، را برای انجام فرایندهای دندانپزشکی را نداشته باشند. این به عهده اعضای تیم دندانپزشکی خواهد بود که تصمیم بگیرد که آیا فرد صلاحیت رضایت را دارد یا خیر، و اگر خیر، بر اساس قوانین کشور خود برای مدیریت مسائل مربوط به صلاحیت رضایت نوجوانان نزدیک یا بالاتر از سن معمول رضایت، عمل کند. طلاحیت روز به روز تغییر خواهد کرد و به ماهیت فرایند بستگی خواهد داشت. صرفنظر از این، بیمار همیشه باید اطلاعات مربوط به درمان را به صورت جداگانه دریافت کند و این فرصت به او داده شود تا موافقت یا عدم رضایت خود را اعلام نماید.

مراقبت های پیشگیرانه دندانپزشکی

جلوگیری از بیماری های دندانی برای همه افراد مهم است، اما برای کودکان معلول، که سلامت عمومی آنها ممکن است در معرض خطر بیماری های دهان و دندان درمان نشده و یا برای آنهایی که درمان این بیماری ممکن است کودک را در معرض خطر قرار دهد، اهمیت ویژه ای دارد. اینکه کدام استراتژی پیشگیرانه خاص به عنوان مطلوب مورد پذیرش قرار گرفته است، هم به صورت بالینی و هم به طور مقرون به صرفه، به سطح مقررات بستگی خواهد داشت: در سطح فردی یا اجتماع و پرسنل موجود برای ارائه یک برنامه خاص.

رژیم غذایی

کودکان دارای معلولیت ممکن است همزمان با همسالان عادی خود، تحولات بنیادی رشد را سپری نکنند و ممکن است شیوه های تغذیه ای نوزادی خود را حفظ کنند. این امر می تواند به طور بالقوه مضر باشد، به عنوان مثال، استفاده طولانی مدت از تغذیه با شیشه شیر یا حتی تغذیه با شیر مادر پس از ۱۲ ماهگی، با توجه به محتوای لاکتوز بالاتر شیر انسان.

عفونت های مکرر در اوایل دوران کودکی، که در کودکان دارای معلولیت عادی هستند، اغلب با استفاده از داروهای خوراکی مایع مدیریت می شوند، که بعضی از آنها نیز با ساکارز شیرین می شوند. به عنوان مثال، کودک با شکاف کام ممکن است عفونت گوش میانی داشته باشد و در قالب دوره های منظم آنتی بیوتیک ها مصرف کند. علاوه بر این، بسته به فرمولاسیون دارویی، خطر فرسایش دندان ممکن است بیشتر باشد. کودکان مبتلا به بیماری کلیوی ممکن است برخی از داروهای خود را به شکل قرص جوشان دریافت کنند که به دلیل PH پایین آن و اسیدیته قابل تیترات شونده بالا، به پوسیدگی دندان کمک می کند. با گفتگو با تیم پزشکی مراقبت از کودک، می توان راه هایی را برای ارائه داروهای لازم به روشی امن تر پیدا کرد، به عنوان مثال، اگر دارو مایع است، با استفاده از سرنگ از طریق منطقه پشت دندان های مولر یا به شکل قرص به جای شکل مایع. یا به جای اینها، ممکن است داروهای فاقد قند برای تجویز موجود باشند.

عدم رشد، یکی از ویژگی های برخی از اختلالات است، و چنین کودکانی پس از یک دوره تغذیه ای وابسته به والدین ممکن است پیشرفت کنند و به طور مستقیم از طریق PEG تغذیه شوند. این ممکن است رفلاکس را حل کند، یک یافته مشترک در برخی از کودکان مبتلا به فلج مغزی، که همچنین با فرسایش دندان ارتباط دارد. کودکانی که از طریق PEG تغذیه می شوند، به طور انحصاری مقداری بیشتری از حد معول دچار رسوب دندان ها می شوند.

کودکانی که به علت دیسفاژی (اختلالات بلع) یا سایر جنبه های اختلال در حرکات دهانی در تغذیه مشکل دارند، ممکن است لازم باشد غذاهای مایع مصرف کنند، زیرا آنها نمی توانند غذای دارای بافت طبیعی، بخصوص لقمه های بزرگ، را تحمل کنند. گاهی اوقات غذاهای مایع حاوی قند زیادی هستند و یا برای مدت زمان طولانی در اطراف حفره دهان نگه داشته می شوند و منجر به پوسیدگی دندان می شوند. سایر کودکان، که مکمل های غذایی حاوی کالری زیاد نیاز است، به دلیل محتوای زیاد قندهای موجود در چنین محصولاتی، ممکن است در مقابل پوسیدگی دندان آسیب پذیرتر باشند. با این حال، تیم دندانپزشکی باید واقع بین باشد و مهم تر این است که کودک زنده بماند و رشد کند، نه اینکه آنها دندان های کامل داشته باشند! برای کار کردن با وجود این چالش ها باید راه هایی را پیدا کرد!

فلوراید

استفاده مناسب از فلوراید ها در پیشگیری از پوسیدگی دندان در بیماران دارای معلولیت مهم است، و به طور کلی بسیاری از استراتژی های مورد استفاده برای جمعیت کودک مرتبط هستند. با این حال، به دلیل ناتوانی یا وضعیت پزشکی، بیماران اغلب به عنوان ریسک بالایی برای پوسیدگی دندان ها تلقی می شوند. از آنجا که بسیاری از بیماران دارای معلولیت در شستشوی دهان خود با فلوراید ها، مکیدن قرص های فلورایده، یا جویدن آدامس های حاوی فلوراید مشکل دارند، برای کودکان در معرض خطر، یک رژیم پیشگیرانه مراقبت های خانگی که در آن دندان ها دو مرتبه در روز با استفاده از خمیر دندان فلورایده مناسب سن کودک، مسواک زده می شوند، باید با اقدامات منظم پیشگیرانه دندانپزشکی ترکیب شود. خمیر دندان حاوی فلوراید زیاد، بر اساس ارزیابی های فردی و با در نظر گرفتن خطر فلوئوروزیس، ممکن است توصیه شود. این باید شامل پاکسازی تخصصی و اعمال موضعی فلوراید باشد، که با فواصل زمانی مناسب وضعیت خطرناک کودک انجام می شود. این استراتژی های پیشگیرانه باید در طرح درمان برای بیماران دارای معلولیت تأکید شود.

پیت و فیشور سیلانت

شواهد منتشر شده نشان می دهد که وارنیش های فلوراید در پیشگیری از پوسیدگی مؤثرتر هستند، در صورتی که مکان های آسیب پذیر دندان نیز سیلانت شده باشند. در برخی از کودکان دارای معلولیت، ممکن است اعمال پیت و فیشور سیلانت های متعارف دشوار باشد؛ این کودکان اغلب به آسپیراسیون آب احتیاج دارند تا ژل اسید اچ و یا مزه اسید اچ را بشورند. علاوه بر این، برخی از کودکان به سر و صدای کل فرایند حساس هستند. یک جایگزین اعمال سمان گلاس آینومر سرشار از فلوراید است که رطوبت را تحمل می کند و نیازی به اسید اچ قبل از فرایند ندارد. اگر کودک تحت بیهوشی عمومی درمان شود، شیارها و حفره ها باید به عنوان یک اقدام پیشگیرانه سیل شوند تا خطر ابتلا به پوسیدگی دندان ها کاهش یابد.

کمک به بهداشت دهان و دندان

دندان های کودکان باید از زمان رویش تمیز شوند. در ابتدا، این کار ممکن است با یک قطعه گاز استریل پیچانده شده به دور انگشت انجام شود. استفاده از یک لایه نازک خمیر دندان توصیه می شود. فلوراید موجود در خمیر دندان به خطر پوسیدگی دندان در کودک و نیز سطح اختلال بستگی خواهد داشت که ممکن است در این مرحله از رشد، تقریبا ۶ ماهگی تعیین شود.

مراقبت دندانی کودکان معلول

هنگامی که دندان می روید، والدین می توانند برای استفاده از یک کمک تمیز کننده مناسب دندان هدایت شوند. این کار ممکن است با یک مسواک انگشتی یا مسواک کودک انجام شود. گزینه دوم به والدین اعتماد به نفس بیشتری می دهد، زیرا آنها نه تنها نگران گاز گرفتن انگشتان خود توسط کودک نیستند، بلکه احساس می کنند کمتر احتمال دارد که مانند مسواک های معمولی به بافت های نرم داخل دهان کودک آسیب وارد کنند.

با افزایش تعداد دندان های کودک، یک مسواک برقی ممکن است مفید باشد، گرچه بسیاری از کودکان به و سر و صدای ناشی  از چنین مسواک هایی حساس هستند.

مراقبت دندانی کودکان معلول

برای کودکان مبتلا به دیسفاژی (اختلال بلع) قابل توجه که در آنها آسپیراسیون ممکن است یک خطر باشد، دهانشویه های مخصوص برای آسپیراسیون دهان ، که تمام ترشحات دهانی را برطرف می کند و همچنین محصولات تمیز کردن دندان در دسترس هستند.

مراقبت دندانی کودکان معلول

کلرهگزیدین

در افراد دارای معلولیت، زمانی که تمیز کردن دهان به دلیل فقر یا عدم همکاری توسط کودک به یک چالش تبدیل می شود، استفاده از محصولات حاوی کلرهگزیدین (کلرهگزیدین گلوکونات) توصیه می شود. اطراف دهان را می توان هم با استفاده از سواب و هم با استفاده از گاز استریل، یا چوب های اسفنجی به این ماده آغشته کرد، یا به صورت دهانشویه یا اسپری از آن استفاده کرد. آنها همچنین به شکل ژل هایی که می توانند جایگزین خمیر دندان شوند و به عنوان وارنیش برای اعمال تخصصی در دسترش هستند. برخی از محصولات کلرهگزیدین دارای عوارض جانبی هستند، بویژه برای بیماران به شکل لکه های دندانی و تغییر در حس چشایی. برخی از بیماران تورم غدد پاروتید را تجربه می کنند.

در کودکانی با زخم های دهانی زیاد، محلول های فاقد الکل با کلرهگزیدین ۱۲/۰% یا ۰۶/۰% می توانند مورد استفاده قرار گیرند. اگر اینها در دسترس نیستند، کلرهگزیدین ۲% را می توان با نسبت یک به یک با آب رقیق کرد. در مواقعی که بیمار واقعاً همکاری نمی کند، کلرهگزیدین می تواند به شکل اسپری (با طعم معمولی یا نعناع) استفاده شود یا به طور مستقیم به شکل یک ژل روی انگشت یا با مسواک استفاده شود. استفاده از محصولات کلرهگزیدین باید بر اساس ارزیابی خطر و بخشی از یک استراتژی درمان باشد. این احتمال وجود دارد که در بیماران مقاومت به کلرهگزیدین بوجود بیاید. مواد معمولاً به عنوان دوره های خاصی از درمان یا زمانی که کودک عفونت دارد استفاده می شوند. برای کودکان با شرایط انتهایی، کنترل شیمیایی پلاک با استفاده از کلرهگزیدین یک جایگزین مهم برای بهداشت سنتی دهان و دندان است.

مراقبت دندانی کودکان معلول

مراجعات دندانپزشکی

مهم است که کودکان معلول در اولین فرصت ممکن با تیم دندانپزشکی آشنایی پیدا کنند. در حالت ایده آل هر کشوری باید دارای یک مکانیزم گزارش دهی باشد تا به تمام دندانپزشکان درگیر با کودکان مبتلا به اختلال، با رضایت خانواده، در مورد کودک، اطلاع داده شود. با چنین وسیله ای، پشتیبانی مناسب و مداخلات زود هنگام می توانند حول محور کودک و خانواده طراحی شوند.

مدیریت رفتار

مانند هر بیمار دیگری، درمان دندانپزشکی برای کودکان و نوجوانان با معلولیت باید بر اساس معاینات کامل و طراحی درمان همراه باشد. درمان دندانپزشکی اساساً یکسان است، اما باید به گونه ای انجام شود که بسته به تشخیص خاص بیمار و نیازهای فردی او انجام شود. درمان کودکان و نوجوانان دارای معلولیت، یک مثلث متشکل از مردم را شامل می شود. اول، بیمار خردسال، دوم والدین و خانواده، و سومی پرسنل مطب دندانپزشکی. در بسیاری از موارد، بیمار بعلاوه ممکن است توسط یک پرستار همراهی شود. داشتن ناتوانی یا یک بیماری مزمن، هر ساله مراجعات متعدد به پزشکان مختلفی را می طلبد، به همین دلیل مهم است که برای مراجعات دندانپزشکی از قبل به خوبی برنامه ریزی انجام شود. این آماده سازی شامل یادگیری بیشتر در مورد تشخیص بیمار و پیامدهای آن برای سلامت دهان و دندان و درمان دندانپزشکی، ترجیحا قبل از مراجعه، است. این نشان دهنده علاقه و دانش است، که برای بیماران، و همچنین والدین مهم است، و آن را به منظور اعتماد به دندانپزشک و درمان دندانپزشکی، بیان می کنند. امروزه بسیاری از منابع قابل اعتماد دانش در مورد حتی تشخیص های نادر در اینترنت موجود هستند. علاوه بر این، دندانپزشک باید اطمینان حاصل کند که بیمار با مراجعه به همان دندانپزشک، مراقبت های خود را ادامه خواهد داد.

توانایی تحمل درمان دندانپزشکی در کودکان و نوجوانان با معلولیت متفاوت است. دلیل اصلی این تفاوت، میزان معلولیت است، و به عواملی مانند عوامل شناختی و رفتاری مربوط می شود. ناتوانی جسمی، وضعیت بدن و داروها نیز روی درمان تأثیر می گذارند. به غیر از این، مهم است بدانیم که بیماران دارای معلولیت ممکن است علاوه بر این، مشکلات مدیریت رفتاری مربوط به ترس و اضطراب دندانپزشکی نیز داشته باشند. مبنای تمایل بیمار به قرار گرفتن تحت درمان، به برقراری ارتباط خوب با تیم دندانپزشکی، احساس افزایش کنترل در بیمار و درمان انجام شده به شکلی که درد به حداقل برسد، بستگی دارد. برای برخی از بیماران، آرام سازی با اکسید- اکسیژن نیتروز یا بنزودیازپین ها می تواند مفید باشد و باید دستورالعمل های معمول را دنبال کند.

با این حال، یکی از تفاوت ها، هنگام درمان بیماران دارای معلولیت، نیاز بیشتری به سفارشی سازی تجربه برای آنها دارد که به زمان نیاز دارد. بنابراین عاقلانه است که زمان بیشتری به جلسات آنها اختصاص داده شود. معاینه یا درمان برخی از بیماران هنوز ممکن است دشوار باشد، و یا وضعیت پزشکی داشته باشند که به درمان متخصص نیاز دارد. در چنین مواردی، ارجاع به مطب دندانپزشک مخصوص اطفال توصیه می شود. مهم این است که این اطمینان حاصل شود که سلامت دهان و دندان و درمان دندانپزشکی بیماران دارای معلولیت به خوبی تضمین می شود و ناتوانی یا وضعیت پزشکی مانع این امر نمی شود. برای برخی از بیماران، بیهوشی عمومی لازم است تا این نیازها را برآورده سازد. بنابراین، نشانه های درمان تحت بیهوشی عمومی ممکن است گسترده تر از بیماران دارای معلولیت باشند. این معمولاً شامل مراقبت های تخصصی است، اما باید اشاره شود که به این امکانات نیاز است.

مراقبت دندانی کودکان معلول

وضعیت بدن

اگر بیمار بتواند روی صندلی دندانپزشکی راحت باشد، درمان با کیفیت بالا و مدیریت خوب بیمار تسهیل می شود. انجام معاینات خوب یا درمان زمانی که بیمار روی صندلی دندانپزشکی نشسته است، برای دندانپزشک راحت تر است. در بیمارانی که از صندلی های چرخ دار استفاده می کنند، معمولاً ممکن است بیمار به صندلی دندانپزشکی با یک آسانسور یا تجهیزات مخصوص برای کشیدن بیمار روی صندلی دندانپزشکی منتقل شود. اکثر صندلی های دندانپزشکی به گونه ای ساخته شده اند تا طول آنها به اندازه بدن کامل باشد و اغلب برای بیماران خردسال راحت نیستند. در این شرایط، برای دندانپزشک نیز دشوار است که در یک موقعیت ارگونومی خوب کار کند. برای بسیاری از بیماران خردسال، این را می توان با استفاده از کوسن ها برای نشستن کودک روی صندلی بهبود داد. در یک بیمار هیپوتونیک، کوسن هایی که به صورت ویژه طراحی شده اند می توانند مورد استفاده قرار گیرند تا بیشتر از موقعیت بدن روی صندلی حمایت کنند. در مورد اسپاستیسیتی spasticities (شرایطی که در آن افزایش غیرطبیعی در حجم عضلات یا سفتی آنها وجود دارد که ممکن است در حرکت و گفتار اختلال ایجاد کند یا با ناراحتی یا درد همراه باشد)، چنین کوسن های برای انعطاف پذیری زانو و مفصل ران استفاده می شوند و سر را از قسمت چانه تا روی قفسه سینه کج می کند، که می تواند مشکلات اسپاستیک را کاهش دهد و به بیمار کمک کند تا راحت باشد.

مراقبت دندانی کودکان معلول

عملکرد حرکتی دهانی

حفره دهان اجزایی بیشتر از تنها دندان ها دارد، چیزی که هنگام ویزیت کودکان و نوجوانان دارای معلولیت بسیار واضح است. اغلب این بیماران مشکلات مربوط به ارتباطات، تغذیه (خوردن، نوشیدن، مکیدن، بلع)، ادراک یا تنفس دارند. علت این مشکلات می تواند ترکیبی از انحرافات در آناتومی، احساس، عملکرد حرکتی دهان و همچنین بیماری های زمینه ای و جنبه های زیست محیطی باشد. پرداختن به مشکلات حرکتی دهان، به طور عمده به یک تیم متشکل از چند شاخه پزشکی، از جمله دندانپزشکان متخصص اطفال و گفتار درمانگر نیاز دارد، اما ضرورت دارد که دندانپزشک عمومی با مدیریت این مشکلات آشنایی داشته باشد.

اختلالات تغذیه (مشکلات در خوردن، نوشیدن، مکیدن، بلع) اغلب به عنوان مثال در نوزادان نارس، در بیماران دارای شکاف کام و لب، دارای بیماری های عصبی یا عصبی- عضلانی یا نقص های مادرزادی قلبی دیده می شود. به دلایلی، مکیدن و تغذیه با شیر مادر ناموفق هستند و بسیاری از کودکان به تغذیه مصنوعی از طریق یک لوله نازوگاستریک (از راه بینی به حلق) یا یک گاستروستومی (از راه لوله ای که به معده متصل می شود) نیاز دارند. اگر کودک از راه دهان تغذیه نشود، این امر در توسعه مهارت های حسی و حرکتی دهانی اختلال ایجاد خواهد کرد. حفره دهان اغلب بسیار حساس می شود، و باعث می شود لمس دهان یا مسواک زدن دندان ها دشوار شود. یک چرخه معیوب می تواند ایجاد شود که در آن کودک غذا یا مایعات را داخل دهان تحمل نمی کند بنابراین تمرین و یا استفاده از سیستم های حسی یا عملکردهای حرکتی را متحان نمی کند، که منجر به بروز مشکلات در پایان دادن به تغذیه از راه لوله می شود. استراتژی ها و تکنیک های مختلفی برای شکستن این الگو وجود دارد، که همگی در صلاحیت پاتولوژیست گفتار درمانگر قرار دارند. با این حال، برای دندانپزشک مهم است بداند که در حال انجام این روند، داده مقدار اندکی غذا و نوشیدنی با مزه های مختلف (از جمله محصولات شیرین شده) معمولاً در تعداد دفعات بیشتر در طول روز توصیه می شود و ثابت شده است که مؤثر است. در این موارد، به دندانپزشک توصیه می شود که در این توصیه ها دخالت نکند، هرچند که احتمالاً از نظر دندانی آسیب رسان است. در عوض، دندانپزشک باید با چکاپ ها و اقدامات پیشگیرانه، کمک اضافی ارائه دهد. هنگامی که مشکلات تغذیه حل می شوند، زمان مشاوره های معمول غذایی توسط دندانپزشک فرا می رسد. ارتباط با متخصص تغذیه در این شرایط مفید است

بسیاری از کودکان و نوجوانان دارای مشکلات حساسیت بیش از حد به محرک ها، نمی توانند مسواک زدن یا چکاپ توسط دندانپزشک را تحمل کنند. پذیرش اشیاء داخل دهان باید به صورت گام به گام ایجاد شود؛ باز نوبت به همکاری چند شاخه ای می رسد. آنچه که دندانپزشک می تواند ارائه دهد، معرفی تمیز کردن دهان از سنین پایین است، یا با کمک گاز استریل پیچیده شده به دور انگشت اشاره و یا استفاده از یک مسواک انگشتی مخصوص است. در کودکان بزرگتر، مسواک برقی می تواند مفید باشد زیرا ارتعاشات به تحریک احساسات لمسی در حفره دهان و ایجاد آنها کمک می کنند.

مراقبت دندانی کودکان معلول

به منظور آموزش و تمرین مجموعه حرکتی دهانی، روش های جدید پیوسته گسترش می یابند و مورد ارزیابی قرار می گیرند. به عنوان مثال، تکنیک های ماساژی وجود دارند که در آنها تحریک حسگر حرکتی می تواند روی حجم عضلات تأثیر بگذارد و حرکت را بهبود بخشد. روش دیگر شامل کار روی وضعیت بدن، با استفاده از ماساژ و استفاده از صفحات پالاتال یا سایر ابزارهای دهانی است. ضعیف بسته شدن لب ها همراه با عضلات هیپوتونیک (کاهش حجم) اغلب منجر به آبریزش دهان می شود. برای بهبود عملکرد، برنامه های تمرینی وجود دارند و بیمار بعلاوه می تواند با ابزارهای مخصوص آموزش ببیند. پلیت یا صفحات پالاتالی وجود دارند که به صورت شخصی ساخته می شوند تا برای تحریک آموزش خاص، مهمتر از همه زبان، استفاده شوند. برخی از نتایج حاصل از مطالعات در بیماران مبتلا به سندرم داون نشان می دهند که آموزش با صفحات پالاتال اثر مثبتی روی عملکرد عضلات دهان و پیشرفت گفتار دارد. صفحات پالاتال همچنین می توانند برای آموزش کودکان در غلبه بر مشکلات مفصلی استفاده شوند. برای این منظور، برای تولید صدای صحیح، پلیت به صورت جداگانه با یک شیء ثابت یا متحرک طراحی می شود که درون پلیت، در منطقه ای که قرار است زبان کودک قرار گیرد، جایگذاری می شود. استفاده از ابزارهای مختلف باید بر اساس ارزیابی ها و معاینات چند شاخه ای باشد. گرچه این آموزش معمولاً تحت نظارت پاتولوژیست گفتار درمانگر انجام می شود، ابزارها به قالب گیری برای ساخت الگو و همچنین نظارت منظم روی پلیت یا صفحه دهانی نیاز دارند که باید توسط دندانپزشک مدیریت شود.

مراقبت دندانی کودکان معلول