در این نوشته می خوانید:
احتمالا شما کودکانی را دیده اید که دندان هایی با فاصله از هم دارند. از نظر علم دندانپزشکی به این نوع عارضه ” دیاستم ” گویند. دلایل متعددی برای به وجود آمدن این عارضه در کودکان وجود دارد. در ادامه مطالب آنچه لازم است درباره این عارضه دندانی بدانید را در اختیارتان قرار خواهیم داد.
همان طوری که گفته شد علت بروز این عارضه در افراد مختلف، متفاوت می باشد. کودک شما ممکن است بر اثر عدم تناسب اندازه فک و دندان هایش دچار این عارضه شود. در برخی مواقع نیز ممکن است عوامل ژنتیکی سبب ایجاد دیاستم در بین دندان های کودکان شود. بروز اختلال در نحوه رشد بافت “فرنوم لب” علت دیگری است که ممکن است باعث ایجاد فاصله بین دندانی در کودک شما شود. فرنوم یا فرنولوم یک تکه بافت نرم است که به صورت یک خط باریک بین لب ها و لثه ها قرار می گیرد.این تکه دربالا و پایین دهان وجود دارد. در صورتی که این بافت بیش از اندازه نرمال بزرگ باشد به دندان ها اجازه رشد صحیح نمی دهد و فاصله زیادی بین آن ها ایجاد خواهد شد. در صورتی که لثه یا استخوان های فک ملتهب شوند احتمال لق شدن دندان ها و جابه جایی آن ها بالا می رود. در نتیجه بین دندان ها فاصله ایجاد می شود. جالب است بدانید هنگامی که کودک شما به هنگام بلعیدن غذا به دندان هایش فشار وارد می کند و زبان خود را پشت دندان ها فشار می دهد نیز احتمال بروز عارضه دیاستم را بالا می برد.
حتماً در برخی موارد شاهد این موضوع بوده اید که در دندان های کودکتان در سنین پایین تر هیچ گونه فاصله ای مشاهده نشده باشد اما با گذشت زمان و شروع روند افتادن دندان های شیری، فواصل بین دندان ها افزایش یافته باشد. ایجاد فاصله بین دندان در طی روند جایگزینی دندان های شیری با دائمی یک امر طبیعی است و نباید باعث نگرانی شما بشود. در بیشتر موارد با تکمیل درآمدن دندان های دائمی، این مشکل به صورت طبیعی برطرف می شود و نیاز به درمان ندارد.
حقیقت این است که اگر وراثت و انواع مشکلات فکی عامل فاصله بین دندانها باشد، راهی برای جلوگیری از بروز آن وجود ندارد. با این حال میتوان با تشخیص زودهنگام و استفاده از ابزارهای ” ارتودنسی فانکشنال ” در طی سنین رشد مانع از تشدید مشکل شد و در مدت زمان کوتاهی مشکل دیاستم را درمان نمود
به همین دلیل توصیه میشود که کودک خود را، پس از جایگزینی دندانهای دائمی، به محض مشاهده فاصله زیاد بین دندان ها برای بررسی و معاینه نزد متخصص دندانپزشک اطفال ببرید
اگر فاصله دندانی زود تشخیص داده شود، میتوان آن را به راحتی اصلاح کرد تا در سنین بزرگسالی نیازی به درمانهای پیچیده و پرهزینه تر مانند جراحی فک یا کاشت دندان یا انواع روش های ترمیم دندان نباشد، البته باید در نظر داشت که وجود فاصله بین دندانی کم در حد ۱-۲ میلیمتر در بین دندانهای قدامی، تازمان رویش دندانهای نیش دائمی یعنی حدوداً ۱۲ سالگی امری طبیعی است.
درمان این مشکل در طول سن رشد (سن بلوغ) بسته به تعداد و محل دندان های فاصله دار انتخاب می شود. استفاده از ابزارهای متحرک ارتودنسی در بیشتر موارد موثر است و در مدت زمان کمی این مشکل حل می شود. در سنین بالاتر با استفاده از “ارتودنسی ثابت” و براکت های ارتودنسی می تواند بهترین روش درمان باشد که در ادامه به آن می پردازیم.
متخصص ارتودنسی کودکان، با بررسی وضعیت دهان و دندان ، در صورت صلاحدید، استفاده از براکت های ارتودنسی را توصیه میکند. به وسیله براکت ها، دندان های کودک با فشاری ملایم و در راستای تعیین شده، به سمت مکان جدید خود حرکت کرده و به مرور زمان فواصل بین دندانی از بین رفته و کودک شما از لبخندی زیبا لذت خواهد برد.
بیماری های لثه (در صورت عدم درمان) می توانند عوارض جبران ناپذیری را برای دندان های کودک شما به وجود آورند. اگر دندانپزشک تشخیص دهد که ایجاد فضای خالی بین دندان ها به خاطر مشکلات و بیماری های لثه است، جهت درمان بیماری لثه ابتدا از جرم گیری دندان ها استفاده می کند. با این کار می توان تمام باکتری ها و پلاکت های مضر را از روی دندان های کودک حذف کرد. اگر شدت عفونت زیاد باشد، برخی از دندانپزشکان ترجیح می دهند با مصرف داروهایی خاص مانند آنتی بیوتیک های موضعی یا خوراکی به درمان بیماری های لثه بپردازند. پس از آن که درمان بیماری های لثه به طور کامل انجام گرفت نوبت به انجام روش های درمانی جهت درمان دیاستم دندان های کودک شما می رسد. لازم به ذکر است که عفونت و مشکلات لثه می تواند موجب از دست رفتن دندان های کودک و اختلال در روند جایگزینی دندان های شیری با دائمی شود.
در برخی مواقع کودک ممکن است بر اثر سانحه یا بازی یکی از دندان هایش بشکند و یا در اثر پوسیدگی شدید، یکی از دندان های دائمی خود را از دست بدهد. در این صورت با خالی شدن فضای بین دندان ها و حرکت دندان ها به سمت فضای ایجاد شده، مشکل دیاستم دندان در کودکان ایجاد خواهد. در این حالت درمان ارتودنسی ثابت در بیشتر موارد کارگشا خواهد بود، در موارد نادر که تعداد و میزان فضای خالی زیاد باشد. باید با استفاده از ابزارهای ارتودنسی این فواصل را کنترل کرد تا کودک دوران رشد خود را سپری کند و پس از اتمام سن رشد (سن بلوغ) و تثبیت وضعیت استخوان فک و دندان ها، از ایمپلنت برای ترمیم فضای خالی استفاده کرد. با این کار دندانپزشک قادر خواهد بود علاوه بر جایگزینی دندانی ایده آل و زیبا کردن حالت لبخند ، فاصله زیاد بین دندان ها را به طور کامل ترمیم کند
همان طوری که قبلاً گفتیم ناهنجاری بافت فرنوم می تواند سبب ایجاد فاصله بین دندان ها شود. حتی ممکن است بافت لثه به قدری بزرگ شود که برای کودک شما عوارضی به همراه آورد. بدین منظور لازم است دندانپزشک به کمک عمل جراحی فرنکتومی این عارضه را درمان کند. به کمک این روش درمانی تمام بافت های اضافه دهان برداشته می شود. پس از انجام جراحی احتمالاً نیاز است از روش های درمانی مانند ارتودنسی ثابت یا متحرک نیز بهره گرفته شود.